แว่วเสียง สำเนียง ภาษา ที่ไม่คุ้นหูเลยสักนิดเดียวของเด็กๆ ชาวกะเหรี่ยง ที่วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน กระผมซึ่งนอนอยู่ในเปล พอได้ยินจึงลุกขึ้นมาดู เด็กๆ ที่นี่ตื่นเช้ามากๆ เลย มองดูแล้วก็มีแต่รอยยิ้มของเด็กๆ ที่พลุกพล่าน เสื้อผ้าของเด็กๆ เหล่านี้ แม้จะเปื้อนดิน หน้าตามอมแมม ก็ดูแล้วมีความสุขดี

การเดินทางไปอุ้มผาง ๒๘ มีนาคม – ๘ เมษายน ๒๕๕๖

ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ในชีวิตที่ได้มีโอกาสร่วมเดินทางไปอุ้มผาง กับ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ และครูนพที่เคารพรัก พวกเราออกเดินทางจากปากช่องประมาณ ๑๖.๐๐ น. ของ วันที่ ๒๘ มีนาคม ๒๕๕๖ มีสมาชิก คือ ครูนพ พี่แขก พี่เก่ง พี่อั๋น พี่นิม พี่มอ พี่ซอ น้องก๊อตซิล่า น้องสักทอง และกระผม “เสือแสน” โดยรถส่วนตัวของ พี่อั๋น และพี่เก่ง ส่วนพี่อ๋อจะตามไปทีหลัง พวกเราไม่รอช้าจึงรีบออกเดินทาง เวลาผ่านไปเรื่อยๆ พวกเราเดินทางมาได้สักพักใหญ่ๆ ก็เจอด่านตรวจของตำรวจ รถพี่เก่งผ่านพ้นไปด้วยดี แต่พอมาถึงรถพี่อั๋น เจ้าหน้าที่ตำรวจขอตรวจค้น ดูเหมือนว่ารถของเรานั้นจะต้องสงสัย ไม่ก็สะกิดใจ ตำรวจไม่รอช้า แสดงตัวขอตรวจค้น คนที่ต้องสงสัยมากที่สุดเห็นจะเป็น พี่แขก กับ พี่ซอ นั่งฟังอยู่หลังรถกับน้องสักทอง จับใจความที่ตำรวจถามพี่แขกว่า “เป็นคนไทยไหม และเป็นมานานรึยัง” กระผมและน้องสักทองนั่งขำกันอยู่หลังกระบะรถพี่อั๋น สักพักเจ้าหน้าที่ตำรวจ ก็ปล่อยเราเดินทางต่อไป