ไร้สาระ สาไร้ระ ระสาไร้

I don’t want realism. I want magic. I don’t tell truth, I tell what ought to be truth.
          –TENNESSEE WILLIAM  (A Streetcar Named Desire)

             เปนคำสั่งสอนซั่นๆ ขันๆ
๏ เรื่องนี้คนเล่าฤๅกันมานักแล้ว, มีเจ้าอังกฤษคนหนึ่งที่ได้ถือตัวว่ามีแรงมาก
 แลมวยคล่อง. วันหนึ่ง เจ้าอังกฤษไปกินโต๊ะที่บ้านเพื่อนกัน, ได้ยินคำเขาเล่า
ว่ามีคนชาวสวนคนหนึ่งอยู่บ้าน, ชื่อนั้นเปนคนมีกำลังเรี่ยวแรงมาก. เจ้าอังกฤษก็จดหมายชื่อคนตำบลบ้านไว้เปนสำคัญ. ครั้งรุ่งเช้าขึ้น ก็ขี่ม้าตรงไปบ้านชายคนนั้น, ไปพบกำลังขุดดินอยู่. เจ้าก็โดดลงจากม้า ถอดถุงมือออกแล้ว, จึ่งว่า, เราได้ยินคนสรรเสริญท่านว่า ท่านเป็นคนมีกำลังทั้งฝีมือมวยปล้ำคล่อง, เรากับท่านลองปล้ำดูกำลังกันดูสักหน่อยใครจะดีกว่ากัน. คนทำงานก็มิได้โต้ตอบประการใด นั่งนิ่งตาชำเลืองดูเจ้าอยู่. เหนเจ้าเผลอแล้วก็โดดเข้าปล้ำจับตัวเจ้าเอาโยนข้ามออกไปนอกรั้ว. เจ้าตกใจขวันหาย บัดเดี๋ยวหนึ่งรู้สึกตัว, เจ้าจึ่งร้องว่า ท่านได้สงเคราะห์ข้าด้วยอีก. ฝ่ายคนทำสวนตอบว่า ยังไม่ภอฦๅ. เจ้าจึ่งตอบว่า ภอตัวเราแล้ว, แต่ขอช่วยโยนม้าของข้าออกมาให้ข้าค่างนอกด้วยเถิด.

                                      บางกอกรีคอร์เดอร์
                                      เล่ม ๒ ใบที่ ๕ วันที่ ๒๙ เมษายน ค.ศ. ๑๘๖๖(พ.ศ. ๒๔๐๙) หน้า ๕๘
                                      ขำขันสมัยคุณปู่ : เอนก  นาวิกมูล-รวบรวม หน้า ๑๓
                                 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                         ศัลยแพทย์ สถาปนิก และนักการเมืองเถียงกันว่า อาชีพใดจะเก่าแก่ที่สุด
     “ท่านสุภาพบุรุษทั้งสอง” ศัลยแพทย์กล่าว “อีฟทำขึ้นมาจากซี่โครงของ อาดัมแน่นอน นั่นเป็นศัลยกรรมครั้งแรกของโลก”
     “อาจเป็นได้” สถาปนิกกล่าว “แต่ก่อนหน้านั้นจะต้องสร้างความเป็นระเบียบขึ้นมาจากความโกลาหลของโลกเสียก่อน และนั่นก็คืองานของสถาปัตยกรรมละ”
     “แต่” นักการเมืองขัดจังหวะ “จะต้องมีใครสักคนที่สร้างความโกลาหลนั้นสียก่อน”

                                         ริมสวน๒ คนเดิม(หน้า ๕๕)
                                   ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ระหว่างกินข้าวเคยเผลอขบลิ้นตัวเอง ดัง กรุบ! ไหม??

ไม่ดีเลย อย่าลองนะ. . .

ความโกรธมันจะพุ่งขึ้นมาจากไส้ติ่ง

น้ำตาคลอเบ้า เงยหน้าตัดพ้อ ต่อว่าชะตาสวรรค์

สุดท้าย กลายเป็นคนมีปมในใจ โธ่ ไม่น่าเลย . . .

                                 ‘ต้น'(นราธิป  หะยามินทร์)       
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                                       ที่นี่สว่างกว่า
หลายคนเห็นนัสรูดินกำลังหาอะไรสักอย่างที่พื้น
คนหนึ่งถามว่า “นัสรูดินแกทำอะไรน่ะ”
“หากุญแจ”
เพื่อนทั้งหมดจึงก้มก้ม เงยเงย ช่วยหากุญแจ
หาไปนานโข เพื่อนคนหนึ่งถามว่า
“กุญแจหล่นที่ไหนกันแน่”
“ในบ้าน”
“อ้าว ทำไมจึงมาหาที่นี่ล่ะ”
“ที่นี่มีแสงสว่างมากกว่าในบ้านน่ะซี่”

                              นัสรูดิน คนเจ้าสำราญ “วันทิพย์”(หน้า ๑๑)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~