ตอนที่ ๒ บทเพลงรัก….เพลงต้นแบบ
“อุดมการณ์หน้าที่ใหญ่หลวงนัก หัวใจและความรักพักไว้ก่อน” ขอหยิบยืมและดัดแปลงวรรคทองเมื่อสมัยเป็นนักศึกษาออกค่ายพัฒนาชนบทเอามาขึ้นนำบทความเพลงรักในแนวเพื่อชีวิต แต่ใช่ว่าเมื่อเป็นเพื่อชีวิตแล้วจะเป็นเพลงรักไม่ได้ ยิ่งเมื่อ
ต้องถ่ายทอดความเป็นชีวิตคนเล็กๆ ในสังคม ก็ต้องไม่มองข้ามเรื่องราวความรักไป เพราะในขณะที่สังคมจัดสรรสิทธิ ทรัพย์สิน สิ่งแวดล้อม โอกาสและอื่นๆ ให้คนได้ไม่เท่ากัน แต่สิ่งที่คนสามารถมีได้เท่าเทียมกันไม่มีใครมาจัดแบ่งก็คือ…ความรัก…
ที่อยากแนะนำเพลงนี้ในตอนที่สองก็เพื่อให้เชื่อมต่ออารมณ์ของผู้ฟังหน้าใหม่ที่คุ้นเคยกับอารมณ์และเนื้อหาของเพลงรักอยู่แล้วไม่ฉีกแนวเกินไป และอยากให้ผู้ที่ยังไม่ตั้งใจฟังได้รู้จักเพลงรักเพลงที่งดงามและซาบซึ้งบทเพลงหนึ่งของวงต้นแบบดนตรีเพื่อชีวิตบ้านเรา เนื้อเพลงขึ้นต้นด้วยวลีบอกระยะทางที่ว่า…..ไกล สุดไกล แสนไกล…
“แม้เราจะไม่พบกัน” คาราวาน
ไกล สุดไกล แสนไกล แต่ใจไม่ไกลหัวใจ
คือเกลียวสัมพันธ์มั่นไว้ คือใยแห่งความรักกัน
สายลมพัดโชยหญ้าไหว ที่ริมสายธารแห่งนั้น เหมือนใจของเราผูกพัน..แผ่นดิน
จึงวาดปลายปากกา จารึกลายเส้นศิลป์
แทนอารมณ์อันโบกบิน เป็นดินและลมน้ำไฟ
คือความรักความคิดถึง ยิ้มเธอที่ตรึงตราไว้ ผมยาวนุ่มเนียนสยาย…ฉันรักเธอ
ไกล สุดไกล แสนไกล แต่ใจใกล้ใจใกล้เธอ
คงเกลียวสัมพันธ์มั่นเสมอ แม้เราจะไม่พบกัน
………………………………
เนื้อเพลงสั้นๆ ที่ใช้กลวิธีเขียนแบบกวีนิพนธ์ แต่เรื่องราวเป็นเพลงซิมโฟนีก็ได้แล้วแต่จะเล่น (แนะนำให้เปิดเพลงฟังประกอบพร้อมออนเดอะร็อคสักแก้ววางข้างตัวจะได้อรรถรถอย่างดี) ดนตรีขึ้นต้น (Introduction) มีดนตรีสี่คอร์ดซ้ำไปมาให้มโนภาพเห็นเส้นทางยาวไกล ทิวเขาซับซ้อนซ้ำแล้วซ้ำเล่าสุดสายตา แล้วเพลงก็ร้องขึ้นว่า …ไกล สุดไกล แสนไกล…วลีง่ายๆ สั้นๆ งามๆ ที่บอกระยะห่างระหว่างกันว่าไกลเพียงใด
…สายลมพัดโยนหญ้าไหว ที่ริมสายธารแห่งนั้น เหมือนใจของเราผูกพัน..แผ่นดิน..
ท่วงทำนองที่หนักขึ้น (Allegro) ต้องการเน้นอาการท่วมท้นเอ่อล้นของความรู้สึกและยังให้มองเห็นฉากของเพลง เบื้องหลังเรื่องราวความรักที่เป็นความผูกพันของชีวิต หัวใจและแผ่นดิน
…จึงวาดปลายปากกา จารึกลายเส้นศิลป์….
ความคิดถึงที่หาคำบรรยายไม่ได้เริ่มแปรเป็นการกระทำ (Action) สร้างรูปร่างของคนที่ถูกคิดถึงให้เป็นตัวตนขึ้นมาจากอารมณ์อันร้อนระอุเกินปิดกั้น คือความรักความคิดถึงที่มากล้นออกมาจากหัวใจ มองเห็นเงาร่างแทบสัมผัสได้ของคนรัก ให้นึกถึงรอยยิ้มตราตรึง ถวิลหาปอยผมเนียนนุ่มที่เคยสัมผัส
…คือความรักความคิดถึง ยิ้มเธอที่ตรึงตราไว้ ผมยาวนุ่มเนียนสยาย…
…ฉันรักเธอ…
คำ “ฉันรักเธอ” เป็นจุดยอดสุดของบทเพลง (Climax) ที่ร้องด้วยทำนองที่สูงแล้วเพิ่มอารมณ์หนักและลึกซึ้งเข้าไป ตามด้วยท่อนด้น (Improvise) ของคอร์ดสี่คอร์ดเดิมแต่เล่นให้แรงลากอารมณ์เพลงสูงขึ้นไปจนสุดอีกหลายๆ ห้อง ฟังครั้งใดก็คล้ายโลกกำลังหยุดหมุน ก่อนปล่อยห้องเพลงว่างให้ท่วงทำนองสะท้อนกึกก้องในหุบห้วงหัวใจ
……………………………………………………………………………..
…ไกล สุดไกล แสนไกล…
เป็นรูปแบบกวีนิพนธ์ที่พบเห็นบ่อยคือวรรคแรกของบทสุดท้ายล้อบทแรกเพื่อพาเรื่องราววนกลับมาที่จุดเริ่มแต่ให้ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเพราะได้ผ่านได้รับรู้เรื่องราวมากมายในบทกวีหรือบทเพลงมาแล้ว
สุดท้าย.. เรื่องราวความรักจะให้อมตะเป็นตำนานสะเทือนใจที่สุดต้องเป็นรักที่ลงเอยด้วยความเศร้า (เพราะถ้าเช่นนั้น คนรักก็จะอัพเกรดเป็นผัวหรือเมียไป ซึ่งอารมณ์ความรักมันก็เปลี่ยนไปอีกแบบแล้ว) รักที่ลงเอยด้วยการจากพรากจะซึ้งตรึงใจที่สุด โหยหาอาลัยที่สุด โศรกเศร้าที่สุด เพลงนี้จึงจบด้วยวรรคสุดท้ายว่า
…แม้เราจะไม่พบกัน…
เซโดซา
๑๐ / ๐๕ / ๕๕
ความเดิมตอนที่แล้ว
เพลงเพื่อชีวิต… บทเพลงเบาๆ ที่ไม่เคยเงียบหาย ๑