๑๖.)บทเพลงรอบกองไฟ
การออกมาเดินป่าให้อะไรมากกว่าที่เราคิดตั้งเยอะ เรานั่งเฝ้ารอน้ำเดือดเพื่อชงกาแฟ การวางรองในหม้อสนามเพื่อต้มน้ำก็ต้องมีเทคนิคว่าตั้งไว้อย่างไรไม่ให้คว่ำทิ้ง เวลาเดือดต้องมีผ้ามา รองมือกันร้อน เราสนุกสนานกับการชงกาแฟแจกจ่ายทุกคน ดูเหมือนว่ากาแฟจะกลายเป็นสื่อของมิตรภาพอย่างหนึ่งในการเดินป่าครั้งนี้
เรามีโลกส่วนตัวเป็นของตัวเองสูง อยู่กับพวกเขามาตั้ง ๒ วัน ๑ คืนแล้ว ยังรู้จักชื่อไม่กี่คน พี่หน่อง น้องโหน่ง น้องใหม่ พี่โก๋เด๊ะ อาจารย์ปู่ นอกนั้นก็จำหน้าได้บ้างไม่ได้บ้าง พูดคุย ยิ้มหัวอยู่แต่กับพวกพ้องของตนเอง พอมีหน้าที่เป็นคนชงกาแฟ ก็เลยทำให้ต้องเดินแจกยิ้มให้ใครเขาไปทั่ว
หลังจากอาหารมื้อค่ำผ่านไป อาจารย์ปู่เรียกพวกเราทุกคนไปนั่งล้อมวงรอบกองไฟร่วมกับพวกเขา หลังจากแนะนำตัวไปเรียบร้อยแล้ว อาจารย์ปู่ก็เลยตั้งคำถามกับลูกทัวร์อย่างพวกเราว่า มาเดินป่าครั้งนี้พวกเราได้อะไรกลับไปบ้าง?
….เพื่อนเราบางคนบอกชื่อดอกไม้ได้เป็นหางว่าว บางคนบอกได้ความเหนื่อย บางคนบอกได้มิตรภาพ ถึงคิวของเราบ้าง เอ…เราได้อะไรหรือ จงอย่าถามว่าเขาใหญ่ให้อะไรกับเรา เราน่าจะถามว่าตัวเองว่าเราได้ให้อะไรกับเขาใหญ่ นี่…ขอแปลงคำคมของ เจ เอฟ เค ซะเลย
หลังจากนั่งล้อมวงรอบกองไฟฟังเพลงร่วมกับพวกเขาอยู่พักใหญ่ เราถอยร่นกลับไปนอนฟังเพลงอยู่รอบนอก จังหวะดนตรีของบทเพลงรอบกองไฟเริ่มกระชั้นขึ้นเมื่อดีกรีในร่างกายของนักดนตรีสูงขึ้น คนรินเหล้าแจกก็ทำหน้าที่อย่างไม่ย่นย่อ เพอคัสชั่น หลายชนิดถูกงัดออกมาเป็นเครื่องมือ เสียงกีตาร์สามตัวประสานเสียงกันอย่างกลมกลืน
เราเห็นไอ้หนุ่มหน้าเฉยคนนั้นขยับหัวไปตามจังหวะเพลง เขาร้องเพลงนำ และเล่นกีตาร์ด้วย พอจบเพลงจอกเหล้าที่เวียนมาถึงเขา ถูกกระดกเข้าไปในลำคอ คั่นรายการด้วยเรื่องเล่าตลกโปกฮา เห็นเขายิ้มหัวมากขึ้น เพิ่งจะเคยเห็นคนอะไรสัปดนได้น่ารักขนาดนั้น เรานอนฟังพวกเขาจนดึกแอบอมยิ้มให้กับท้องฟ้า ให้กับตนไม้ ส่งความสุขใจไปกับสายลม…
๑๗.)…ก่อนจะกล่าวคำลา
ตื่นนอนตอนสายของอีกวัน เริ่มคุ้นเคยกับอากาศหนาวบนยอดเขา วันนี้เราน่าจะออกไปเดินดูดอกไม้ได้แล้ว เราลุกจากที่นอนอุ่น ก่อนที่แดดจะแรงกว่านี้ เห็นอาจารย์ปู่นั่งสเก็ตช์ภาพดอกไม้อยู่ตรงโขดหินริมสายน้ำ เรายืนมองเงียบๆ อยู่ครู่ใหญ่ ก่อนถือวิสาสะเดินไปนั่งยังโขดหินข้างๆ
เป็นยังไงบ้างลูก… น้ำเสียงเป็นกันเองเอ่ยทัก เราว่า อาจารย์ปู่เนี่ย น่าจะเป็นคู่แฝด กับศิลปินใหญ่ เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ จากชุดเสื้อผ้าม่อฮ่อมสีซีด หน้าตา ผมเผ้า แต่คาแรกเตอร์ต่างกันลิบลับ
หนูว่าจะไปเดินดูดอกไม้ บอกไปพร้อมกับถาม วาดอะไรอยู่คะ ถามไปงั้น เมื่อกี๊แอบดูของเขาแล้ว
เราเดินตามอาจารย์ปู่ต้อยๆ เห็นพวกเขาบางคนกำลังตั้งอกตั้งใจถ่ายรูปดอกไม้ คลานบ้าง นอนตะแคงบ้าง สารพัดท่า เพียงเพื่อจะได้รูปดอกไม้ไปอวดคนข้างล่างให้อิจฉาเล่น
เราเดินตามอาจารย์ไปทักเขา หนุ่มตี๋ขาวท้วมมากๆ ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกไม่น่าเดินมาถึงยอดเขาสมอปูนได้ แต่เขาคือตัวจริงเสียงจริง รู้มาว่าผ่านยอดเขาสูง เพื่อถ่ายรูปดอกไม้มานับไม่ถ้วน เขาคือ หมออุ๊ นักศึกษาปริญญาโทเภสัชฯ ปีสุดท้าย และเขาเป็นอะไรมากกว่านั้นอีกตั้งมาก
ตั้งวงเหล้ากันอีกแล้ว ดูเหมือนว่าจะมี เซเว่นฯ เปิดขายของอยู่แถวนี้กระมัง เพราะดูเหมือนว่ากินกันอย่างไรก็ไม่เคยหมด พอขวดหนึ่งหมด ปล่อยให้นั่งหง่าวอยู่สักพัก ก็มีใครคนใดคนหนึ่งเดินหายไปตรงพงไม้กลับมาพร้อมกับขวดเหล้า สร้างความแช่มชื่นปรากฏขึ้นในสีหน้าของคอสุราทุกคน
….สุดท้ายคือการไปรื้อเป้ของอาจารย์ปู่ เฮ้ย…ปีนี้อาจารย์เอามาสองขวดเองว่ะ เสียงพ่อกะล่อนทองน้องใหม่ประกาศบอกเพื่อนดังลั่น
….หมดอีกแล้ว ทุกคนทำหน้าเซ็งชีวิต เจ้าใหม่ไปเดินค้นหาตามเป้ต้องสงสัยอีกหลายเป้ก็ไม่เป็นผล
….กลับ กลับ พี่โก๋เด๊ะ เจ้าหน้าที่กินเหล้า ลุกขึ้นแบกเป้ขึ้นบ่าทำท่าขึงขัง
พวกเรานั่งเล่นนอนเล่นรอเดินทางกลับพร้อมตั้งนานแล้ว ขยะทั้งหลายเผาทิ้งในกองไฟ เสร็จแล้วก็จัดการกับกองไฟจนมอดดับ พวกเขาไม่ปล่อยแม้กระทั่งกระดาษห่อลูกอมเพียงชิ้นเดียวทิ้งไว้ ขวดเหล้าถูกทุบแตกและขุดหลุมฝังไว้
พวกมึงขนขึ้นมากินได้แต่ขนกลับลงไปไม่ได้ ..-วย เสียงอาจารย์บ่นดังขึ้นเมื่อเดินไปดูหลุมฌาปนกิจขวดเหล้า
ถ้าไม่มีร่องรอยของกองไฟแทบจะดูไม่ออกว่า ที่ตรงนี้เป็นที่พักแรมของเราเมื่อคืนที่ผ่านมา สำนึกบอกตนเองว่านี่เป็นเพียงการตอบแทนป่าเขาเล็กๆ น้อยๆ ที่นักเดินป่าพอจะทำสำหรับป่าเขาได้ คือการคืนความคงเดิมของป่าเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
กำลังจะยกเป้ขึ้นบ่า พลันสายตามองไปเห็น รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของ หนุ่มหน้าเฉยเมยคนนั้น 
ว่ากันว่าใครสามารถเก็บเหล้าไว้ได้จนถึงขวดสุดท้ายถือว่าคนนั้นเจ๋งสุด เขานำขวดเหล้ามาวางพร้อมกับสีหน้าบอกอาการของคนที่นำความยิ่งใหญ่มาสู่โลกใบนี้
…เสียงอาจารย์ปู่ให้ ..-วย อีกรอบ พร้อมกับรอยยิ้มแต้มสีหน้าคอสุราอีกรอบ
ความเดิมตอนที่แล้ว
เรื่องเล่าของดาวสีแดง … (๗)