หลังจาก …. ไปร่วมงานเลี้ยงฉลองแต่งงาน ของ พี่อ๋อ ผมก็ตัดสินใจ ร่วม เข้าป่า กับ ทุกคน ทั้งที่ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย ดีที่ได้ พี่เก่ง หากางเกงและรองเท้าให้ ระหว่างการเดินทางขาไปไม่มีอะไรมาก โต๋ ติ๋ว และแสน ถึงจุดหมายก่อน
เลย ช่วยกัน ก่อไฟ เตรียมต้มกาแฟให้ อาจารย์นพ และพี่แขก เมื่อมาถึงจะได้พักจิบกาแฟกัน แล้วทุกคนก็ค่อยๆ ตามมา ก็เริ่ม ตั้งที่พัก ผมไปอาบน้ำ ที่น้ำตกเย็นเฉียบ
สบายดีจริง …. หลังจากนั้นก็ นอน หลับ มาตื่นอีก ที ตี ๓ เกือบๆ ตี ๔ ก็นั่งทำนู่นนี่ ไปเรื่อยและในวันนี้ ฝนตกหนัก น้ำที่น้ำตกแดง ไหลแรงเรื่อยๆ สักพักก็มาชุดใหญ่ เลย
แต่ทีเด็ด ของการเข้าป่ารอบนี้ คือ แสนดี นะสิ ^^ ตกกลางคืน ไอ้เราก็ว่าจะไม่ดื่มแล้วเชียว แต่ก็ต้องดื่ม ดื่มไป ได้สักพักไม่ได้นับว่ากี่แบน รู้แค่ว่า เมาละ เดินไปฉี่ โยกไปก็โยกมา เดินกลับมา เห็นว่า มันใกล้จะหมด แอบดีใจลึกๆ จะได้หาเรื่องนอนสักที เราก็ รีบ ซัดไป อีกโบก แต่สิ่งที่เกิดขึ้น เสือแสน เดินไปหยิบมาอีกแบน อยากล้มทั้งยืน ใน ขณะที่ เราก็นั่งหงายหน้าหงายหลังละ ง่วงก็ง่วง เมาก็เมา จนตัดสินใจ พูดออกไป อย่างลูกผู้ชาย “๕๕๕ โต๋ ไม่ไหวและนอนก่อน จริงๆ”
ว่าแล้วก็ เอนตัวลงนอน เบียดอยู่กับ ชบาแก้วและอาจารย์ป้าต่าย มั้ง
จนตื่นเช้ามา ด้วยอาการเดิมๆเวลาดื่มเหล้า ปวดตัวคอแห้ง เซ็งจริง แล้วก็ หันหน้าไปทางขวามือ มองไปที่พื้น เกิดอาการงง เอ่อ นั่น อาหารของใครไหลย้อน หรือของเรา แต่พอมองไปข้างบนก็ รู้สึกดีขึ้น เพราะแสนนอน อยู่บนเปล พอดีกับ …..
แล้วเช้าวันที่ ๓ ของการอยู่ป่า ก็เป็นเช้าที่สดใส มากๆยกเว้น แสน ที่คงรู้สึก
ว่าเป็นเช้าที่ แย่ จริงๆ ดูจากสีหน้าและอาการ ระหว่างเดินกลับ ไม่ต้องบอกเลย
นึกสภาพ คนเมาค้าง แบกของหนัก เจออากาศ ร้อนๆ ไม่มีลมพัด ต้องบอกว่า
โอ้พระเจ้า!! หรือ จะบอกว่า โอ้พระสงฆ์ดี ผมยังรู้สึก เหมือนมันตีๆ ขึ้นเลย
แต่ แสนดี ของเรา นั้น ถึงขั้น ออกล่างบนเลย หน้า ซีด เหมือนจะหมดแรง
พี่หมออุ๊ เลย ช่วยกันแบกเป้ ให้แสนเดินตัวเปล่า เพราะดูจากอาการท่าจะแย่
เท่านั้น ยังไม่พอ พี่แขก ยังมาซ้ำเติม ต่ออีก …… ครั้งนี้ เป็นบทเรียน สำหรับ
การดื่ม …… ยังดีที่ผมนอนก่อน ถึงจะต้องรู้สึกผิดเหมือนกับว่า เป็น ทหารหนีศึก แต่ มันคงดีกว่า นอนดับกลางสนามรบ !!
สุดท้าย อยากฝาก ทุกคน หากไม่อยากเดินตัวลอย ควรจำกัด
รีเจนซี่ ไว้สักหน่อย ถ้าไม่อยากจะได้ชื่อใหม่จากพี่แขก ……..