การเดินทางไปอุ้มผาง ๒๘ มีนาคม – ๘ เมษายน ๒๕๕๖
ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ในชีวิตที่ได้มีโอกาสร่วมเดินทางไปอุ้มผาง กับ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ และครูนพที่เคารพรัก พวกเราออกเดินทางจากปากช่องประมาณ ๑๖.๐๐ น. ของ วันที่ ๒๘ มีนาคม ๒๕๕๖ มีสมาชิก คือ ครูนพ พี่แขก พี่เก่ง พี่อั๋น พี่นิม พี่มอ พี่ซอ น้องก๊อตซิล่า น้องสักทอง และกระผม “เสือแสน” โดยรถส่วนตัวของ พี่อั๋น และพี่เก่ง ส่วนพี่อ๋อจะตามไปทีหลัง พวกเราไม่รอช้าจึงรีบออกเดินทาง เวลาผ่านไปเรื่อยๆ พวกเราเดินทางมาได้สักพักใหญ่ๆ ก็เจอด่านตรวจของตำรวจ รถพี่เก่งผ่านพ้นไปด้วยดี แต่พอมาถึงรถพี่อั๋น เจ้าหน้าที่ตำรวจขอตรวจค้น ดูเหมือนว่ารถของเรานั้นจะต้องสงสัย ไม่ก็สะกิดใจ ตำรวจไม่รอช้า แสดงตัวขอตรวจค้น คนที่ต้องสงสัยมากที่สุดเห็นจะเป็น พี่แขก กับ พี่ซอ นั่งฟังอยู่หลังรถกับน้องสักทอง จับใจความที่ตำรวจถามพี่แขกว่า “เป็นคนไทยไหม และเป็นมานานรึยัง” กระผมและน้องสักทองนั่งขำกันอยู่หลังกระบะรถพี่อั๋น สักพักเจ้าหน้าที่ตำรวจ ก็ปล่อยเราเดินทางต่อไป
ถึงแล้วนครสวรรค์ เหลือบดูนาฬิกาก็เวลา ๒๐.๔๐ น. พวกเราพักรับประทานอาหารกัน เป็นร้านบรรยากาศสบายๆ นั่งชิวๆ ริมถนน สายลมพัดผ่าน เย็นๆ เอื่อยๆ หลังจากรับประทานอาหารเสร็จพวกเราก็พากันเดินทางต่อ มุ่งหน้าสู้ อุ้มผาง ระหว่างทางก็นอนบ้าง ดูสิ่งต่างๆ ที่ผ่านไปมา ดูผู้คนที่วกวน ในเมือง แต่แล้วพวกเราก็ได้ไปหยุดพักทานกาแฟ อร่อยๆ ที่ อุ้ม-เปี้ยม ก่อนจะเข้าอุ้มผาง รอดูพระอาทิตย์ขึ้น อากาศในตอนเช้าเย็นมาก
ในที่สุดก็มาถึงที่พัก “ตูกะสู คอทเทจ” ตั้งอยู่ใน อำเภออุ้มผาง พวกเราได้มาพัก ณ ที่แห่งนี้ซึ่งมี พี่อู๊ดดี้และพี่ยุ้ย เป็นเจ้าของ พี่เขาต้อนรับและดูแลพวกเราเป็นอย่างดี พวกเราพักผ่อนตามอัธยาศัย ใครใคร่นอนๆ ใครใคร่เดินๆ ใครใคร่ดื่มๆ และอีกมากมาย หลังจากพี่อ๋อ ตามมาสมทบพวกเราพร้อมสมาชิกอีกสามคน คือ ติ๋ว หนุ่ยและใหม่ ก็ได้จัดเตรียมของที่จะนำขึ้นไปบริจาค ที่หมู่บ้านกรูโบ และระหว่างทาง อย่างเต็มที่
ไปกันเลย มุ่งหน้าสู่ หมู่บ้านกรูโบ พวกเราได้เดินทางโดยใช้รถยนต์ที่ไว้ขึ้นเขาทั้งหมด ๓ คัน ของ พี่อู๊ดดี้ ๑ คัน และของโรงเรียนอุ้มผางวิทยาคมอีก ๒ คัน ทางที่ไปเป็นทางชันมากคนขับต้องมีความสามารถจริงๆ เพราะถ้าพลาดก็เป็นอันตรายได้ ระหว่างขึ้นหมู่บ้านกรูโบ พวกเราก็แวะเอาสิ่งของเครื่องเขียน ยารักษาโรค ไปบริจาคด้วย เย็นๆ ตะวันกำลังจะลับขอบฟ้าพวกเรากันไปอาบน้ำด้านหลังของวัดแห่งนี้ ได้พบ เครื่องตำข้าว โดย
ใช้แรงน้ำซึ่งเป็นของตกทอดตั้งแต่สมัยรัฐบาลไทยปราบคอมมิวนิสต์ เป็นสิ่งที่น่าสนใจมากเลยทีเดียว ค่ำคืนนี้เราจะพักกันที่วัดหมู่บ้านกรูโบ เหนื่อยมาทั้งวันเมื่อยล้าจากการนั่งรถ ก็พักผ่อนกันบนศาลาวัดของหมู่บ้านกรูโบ
ยามเช้า ที่ วัดหมู่บ้านกรูโบ ดินแดนที่มีแต่ความสุข รอยยิ้ม ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ นานา หรือมีก็น้อยมากจนไม่จำเป็นสำหรับชาวบ้านที่นี่เลย ช่วงสายๆ พวกเราได้ย้ายที่พักไปยัง โรงเรียนบ้านกรูโบ วันนี้พวกเราจะทำก๋วยเตี๋ยวให้เด็กๆ ที่หมู่บ้านกรูโบรับประทานกัน แต่กระผมก็จัดไปซะ ๑ ชาม ก่อนรับรองรสชาติอร่อยไม่แพ้กับร้านขายก๋วยเตี๋ยวเลยทีเดียว เย็นๆ เด็กๆ ก็ได้มารับประทานก๋วยเตี๋ยวกัน คนละ ๒-๓ ชามกันเลยทีเดียว หลังจากรับประทานกัน
เสร็จเรียบร้อย พวกเราก็มี กิจกรรมเป่าสี วาดภาพ มาให้น้องๆ ได้เล่นสนุกกันด้วย หลังจากเสร็จกิจกรรมทุกอย่างแล้ว ก็ได้เวลาพักผ่อน บรรยากาศเย็นสบาย ผูกเปลนอน ลมเย็นโชย หลับสบายมากๆ
….. ขอพักสักหน่อยและค่อยมาเจอกันใหม่กับ “บันทึกบันทึกอุ้มผาง ดินแดนแห่งวิถีชีวิต บทที่ ๒”
โดย เสือแสนดี