บันทึกการเดินทาง อุ้มผาง

ทางเข้าไปหมู่บ้านไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ก็ไม่ลำบากเท่าไหร่ แต่ฝุ่นจากถนนเยอะมาก เต็มเสื้อผ้าเต็มผมไปหมด ขนาดมีแมสปิดปากปิดจมูก เลือดกำเดายังไหลแต่ไหลไม่มากเพราะเป็นภูมิแพ้ฝุ่นอยู่แล้ว เจอฝุ่นขนาดนั้นคิดแล้วก็ปวดจมูก แต่ก็ถึง ศศช. บ้านกรูโบ ที่นั้นไม่มีสัญญาณโทรศัพท์แต่ถามว่าดีไหมบอกเลยว่า “ดีนะ” ได้ตัดขาดจากโลกภายนอกและได้ใช้ชีวิตอยู่กับธรรมชาติและลำธาร ..Continue

ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะมาถึงอุ้มผาง

ถ้าความสุขของหนูคือจิ๊กซอ นี่คงจะเป็นจิ๊กซอชิ้นหนึ่งของความสุขหนู ถึงอุ้มผางจะอยู่ห่างไกล แต่ใจเรายังคงจดจำ ว่าวันหนึ่งฉันและเธอได้ร่วมทุกข์สุขด้วยกัน ความผูกพันธ์ที่มีให้กัน ไม่มีวันใดที่จะลืมน้องๆ ที่นั่นได้เลย จะผ่านไปอีกนานเท่าใด ขอให้ภาพความทรงจำนี้ตรงตรึงในใจของเราทุกคน ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะมาถึงอุ้มผาง …. ..Continue

วันหนึ่งฉันเดินเข้าป่า – แนน

แนนเคยเดินป่ามาก็หลายครั้งอยู่ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งก่อนๆ ที่แนนเคยเดิน ถือซะว่าเป็นครั้งแรกแล้วกันเนอะ ถือประสบการณ์ที่น่าประทับใจและพิเศษมากเลยทีเดียว เริ่มจากวันแรก แนนมาเตรียมตัวซื้อของ จัดของ แพ็คกระเป๋าที่ปากช่อง ซึ่งแนนไม่รู้เรื่องเลยว่าจะต้อง เตรียมอะไรบ้าง เพื่อนก็มีส่งข้อมูลมาบ้าง แต่ก็ยังเตรียมไม่ครบอยู่ดี ..Continue

พวกมันรังแกหน่อง

คืนหนึ่ง ข้างกองไฟ พี่หน่องกำลังตั้งสายกีตาร์พลางรินน้ำร้อนจากหม้อสนามข้างกองไฟมาจิบบำรุงเสียงเหมือนที่ทำมาตลอด แต่แล้วเกิดอาการวิงเวียน แล้วโงนเงนเหมือนคนเมาฟุบลงตรงไหล่ภรรยาอย่างหมดรูป สืบสาวมูลเหตุอันยอกย้อนได้ว่า มีขวดรีเจนซีที่กรึ๊บกันหมดแล้วขวดนึง น้องๆ นำไปล้างน้ำตกทั้งห้วยหลายรอบก่อนบรรจุน้ำดื่ม โดยดื่มกันเองเฉพาะเด็กๆ ดื่มจนหมดก็เติมใหม่อีกหลายรอบ กระทั่งมีรอบนึงเราเผลอเทน้ำเติมในหม้อแล้วก็ตั้งหม้อต้มน้ำไว้ตรงกองไฟ แต่ถ้ามีไอเหล้าหลงเหลืออยู่บ้างก็คงระเหิดระเหยไปไหนต่อไหนแล้ว ไม่น่าเชื่อ มันยังทำให้พี่หน่องเมาร่วงอ่อนระทวยออเซาะเมียต่อหน้าน้องๆ จนเป็นภาพติดตาและเสียงอ้อนติดหู
“แน๊ต…พวกนั้นมันรังแกหน่อง” ..Continue

โคกกระถิน ทางสายกลาง

ถ้าไม่มีเสียงธารน้ำกระทบโตรกหิน เราคงต้องใช้เวลาเลาะหาจุดที่พักนานกว่านี้ ห้าทุ่มตรงจึงพบแคมป์เงียบสงัดซุกตัวรอเราในความมืด (ดีแล้วที่เป็นอย่างนั้น) เสบียงที่เตรียมไประหว่างทางหมดเกลี้ยง ทั้งหิว ทั้งเหนื่อย ทั้งสกปรก และทั้งง่วง ยังไงก็ต้องเหลือเรี่ยวแรงไว้จัดการทีละอย่าง ไฟถูกก่อขึ้นใหม่ทำให้ชีวิตชีวากลับมาอีกครั้ง แต่น้ำในลำธารเย็นเฉียบไม่เกรงใจคนสกปรกบ้างเลย บางคนกินข้าวเสร็จก็แทบหลับกับจานข้าว แต่สายแข็งหลายคนยังอยู่เวรเฝ้าแคมป์ได้ปกติ..จิตใจเขาทำด้วยอะไร? ..Continue